Welkom op mijn website Duurzaamaandeel.nl. Mijn naam is Peter en dat is voorlopig ook het enige wat ik verder persoonlijk over mezelf vertel. Sterker nog, mijn naam is niet Peter al zal ik deze naam wel gebruiken als je contact met mij opneemt. Waarom ik dat doe? Omdat ik vind dat de aandacht niet naar de schrijver maar naar de boodschap moet gaan. Mijn doel is namelijk om een zo volledig mogelijke website te creëren waar ik anderen kan inspireren duurzaamheid meer te omarmen.
De reden dat ik deze blog over duurzaamheid ben gestart is omdat ik mij de afgelopen jaren heb verdiept in het principe van individueel impact maken op duurzaamheidsniveau. Hier ben ik mee begonnen omdat ik ervan overtuigd ben geraakt dat de mens en natuur nog nooit zover uit elkaar hebben gestaan en dat dit direct de mensheid (inclusief mijzelf) aan te rekenen valt.
Ik ga op deze website niet in op schuldvragen als welke volkeren meer te verwijten valt en ik beschuldig geen individuele personen. Wel zal ik af en toe inspirerende personen benoemen en hopelijk ook inspirerende personen aan deze website laten bijdragen.
Dan toch nog een persoonlijk detail. Ik ben dyslectisch en dat zal je vermoedelijk hier en daar terug kunnen lezen. Mocht je willen helpen de website te optimaliseren kun je altijd contact met mij opnemen en spelfouten doorgeven.
Duurzaamheid is een veelomvattende term die vanaf begin deze eeuw ineens een behoorlijke lading heeft gekregen. Namelijk de lading dat duurzaamheid betekent dat er zo min mogelijk impact op de natuur wordt gemaakt. Het is soms lastig om puur vanuit de term duurzaamheid te redeneren. Uiteindelijk is de theologie van duurzaamheid ten behoeve van onze planeet zo groot en complex dat sommige suggesties niet direct helpen de aarde beter te maken. Laat ik dit middels een voorbeeld toelichten. Plofkippen willen we niet meer, steeds meer supermarkten verwijderen ze uit de schappen door succesvolle campagnes van Wakker Dier. Echter was deze manier van voedsel creëren duurzamer dan de vrijeloop kippen als je kijkt naar. Dus moeten we weer terug naar de plofkip? Absoluut niet.
Het gaat er dan ook om hoe er naar de duurzaamheid gekeken wordt. Emissies en uitstoot van veehouderijen terugdringen is een manier om duurzamer te worden. Maar gezond met dieren omgaan door ze niet vol te stoppen met antibiotica en andere rommel zorgt voor de lange termijn weer voor betere omstandigheden voor dier en mens. Daarnaast is het stimuleren van minder (en beter) kip eten ook een methode om minder kippen te hoeven houden en niet meer terug te hoeven naar de nare kippenindustrie.
Dat is zomaar een voorbeeld van hoe de kijk op duurzaamheid complex en veranderlijk is. Daarnaast totaal verschillend te interpreteren door individuen. Ik neem je mee op mijn visie van hoe we beter met de wereld kunnen omgaan.
